Ven o maio

Íase facer un sorteo e Lucía pedírame unha nena para poder levala ata alí. Ela mesma elexiuna

Esperando por Lucía

Está feita hai tempo e recuperei as imaxes 

Ímos ata a Nave

Paseos de festa

Pasaron días e teño moito traballo para rematar, así que mentres se fai, esta nena decide poñerse en marcha: lista para o paseo, non hai cole e a comer o mundo.

 Xa de volta e seguimos na mesma, descansa un pouco antes de voltar a o seu armario

Con cara de risa e moi recatada

Olvideime das Pepas

Leva feita nin se sabe. Repasando as carpetas, encontrei estas dúas Pepas.

Tiña feitas varias...

Agora toca facer vestidos e zapatos. Tamén teño que rematar varias.

Fóra preguiza

LOREPEQUE

Quen diría que a nosa Lorepiriqui xa vai poder dentro de pouquiño coidarnos.

 

E xa somos unha tropa grande. Traballo non ha faltar

 

O tempo é a monda.... Cando teña un retrato a man, poñereino
 

O Nadal segue e segue

Máis traballiños feitos xa hai dous meses, aínda que os remates non están moi alá...

Sentadiña e formal

Encima do sofá

Volta a apoiarse

Ten frío, vou rebuscar nas cestas unha chaqueta gordiña e uns calcetíns, a ver se consigo que estea parada un ratiño para sacarlle as fotos.

É tempo de regalos

É verdade, chegou o tempo dos agasallos. Dá máis ledicia dalos que ao mellor recibilos.
O pracer de dar é enorme sabendo ademais que sempre o reciben con agarimo.
Pode que foran máis sinxelos os agasallos das tendas, dos que son de toda a vida, pero sei que levan un cachiño de min e eso é o importante

Posando na fiestra

Na dereita está a frase máis lograda e nun marco

Gustoulle moito a Lucía e quixo retratala tamén por detrás

A botonadura...

E tamén de lado...

Gozade dela que eu tamén o fixen mentras
traballaba.

Decembro

Tiña que rematala fai tempo. Sen zapatos, os ollos sen coser, o pelo sen organizar... Púxenme ao traballo pero a nena non está satisfeita. A tomalo con calma e a volver cos repasiños.

Xa vedes que anda a espera

O primeiro amaño....